பாரி பாரி என்றுபல ஏத்தி

புறநானூறு அணங்குடை நெடுங்கோட் டளையக முனைஇமுணங்குநிமிர் வயமான் முழுவலி யொருத்தல்ஊனசை யுள்ளந் துரப்ப விரைகுறித்துத்தான்வேண்டு மருங்கின் வேட்டெழுந் தாங்குவடபுல மன்னர் வாட வடல்குறித்தின்னா வெம்போ…

புறநானூறு வளிநடந் தன்ன வாஅய்ச் செலல் இவுளியடுகொடிநுடங்கு மிசைய தேரினர் எனாஅக்கடல்கண் டன்ன ஒண்படைத் தானையடுமலைமாறு மலைக்குங் களிற்றினர் எனாஅஉரும்உடன் றன்ன உட்குவரு முரசமொடுசெருமேம்…

புறநானூறு யாவிர் அயினும் கூழை தார்கொண்டுயாம்பொருதும் என்றல் ஓம்புமின் ஓன்ங்குதிறல்ஓளிறுஇலங்கு நெடுவேல் மழவர் பெருமகன்கதிர்விடு நுண்பூண் அம்பகட்டு மார்பின்விழ்வுத்தோள் என்னையைக் காணா ஊங்கே ஔவையார்