ஊர்க்குறு மாக்கள் வெண்கோடு கழாஅலின்

புறநானூறு வருதார் தாங்கி அமர்மிகல் யாவதுபொருது ஆண்டொழிந்த மைந்தர் புண்தொட்டுக்குருதிச் செங்கைக் கூந்தல் தீட்டிநிறம்கிளர் உருவின் பேஎய்ப் பெண்டிர்எடுத்துஎறி அனந்தற் பறைச்சீர் தூங்கப்பருந்து அருந்துற்ற…

புறநானூறு தூங்கு கையான் ஓங்கு நடையஉறழ் மணியான் உயர் மருப்பினபிறை நுதலான் செறல் நோக்கினபா வடியால் பணை எருத்தினதேன் சிதைந்த வரை போலமிஞிறு ஆர்க்கும்…

புறநானூறு சிற்றில் நற்றூண் பற்றி நின்மகன்யாண்டு உளன் ஆயினும் அறியேன் ஓரும்புலி சேர்ந்து போகிய கல்அளை போலஈன்ற வயிறோ இதுவேதோன்றுவன் மாதோ போர்க்களத் தானே…