Tag: புறம்

புறநானூறு

உருமிசை முழக்கென முரசும் இசைப்பச்
செருநவில் வேழம் கொண்மூ ஆகத்
தேர்மா அழிதுளி தலைஇ நாம் உறக்
கணைக்காற் றொடுத்த கண்ணகன் பாசறை
இழிதரு குருதியடு ஏந்திய ஒள்வாள்
பிழிவது போலப் பிட்டைஊறு உவப்ப
மைந்தர் ஆடிய மயங்குபெருந் தானைக்
கொங்கு புறம் பெற்ற கொற்ற வேந்தே
________________தண்ட மாப்பொறி
மடக்கண் மயில் இயன் மறலி யாங்கு
நெடுங்சுவர் நல்லில் புலம்பக் கடைகழிந்து
மென்தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்
புண்ணுவ___________________________
_____________ அணியப் புரவி வாழ்கெனச்
சொல்நிழல் இன்மையின் நன்னிழல் சேர
நுண்பூண் மார்பின் புன்றலைச் சிறாஅர்
அம்பழி பொழுதில் தமர்முகம் காணா
_______________________ற்றொக்கான
வேந்துபுறங் கொடுத்த வீய்ந்துகு பறந்தலை
மாட மயங்கெரி மண்டிக் கோடிறுபு
உரும் எறி மலையின் இருநிலம் சேரச்
சென்றோன் மன்ற சொ________
_________ண்ணநிகர் கண்டுகண் அலைப்ப
வஞ்சி முற்றம் வயக்கள னாக
அஞ்சா மறவர் ஆட்போர்பு அழித்துக்
கொண்டனை பெரும குடபுலத்து அதரி
பொலிக அத்தை நின் பணைதனற ளம்
விளங்குதிணை வேந்தர் களந்தொறுஞ் சென்ற
புகர்முக முகவை பொலிக என்றி ஏத்திக்
கொண்டனர் என்ப பெரியோர் யானும்
அங்கண் மாக்கிணை அதிர ஒற்ற
__________லெனாயினுங் காதலின் ஏத்தி
நின்னோர் அன்னோர் பிறரிவண் இன்மையின்
மன்னெயில் முகவைக்கு வந்திசின் பெரும
பகைவர் புகழ்ந்த அண்மை நகைவர்க்குத்
தாவின்று உதவும் பண்பின் பேயடு
கணநரி திரிதரும் ஆங்கண் நிணன் அருந்து
செஞ்செவி எருவை குழீஇ
அஞ்சுவரு கிடக்கைய களங்கிழ வோயே

கோவூர்கிழார்

புறநானூறு

குன்று மணந்த மலைபிணித் தியாத்தமண்
பொதுமை சுட்டிய மூவர் உலகமும்
பொதுமை இன்றி ஆண்டிசி னோர்க்கும்
மாண்ட வன்றே ஆண்டுகள் துணையே
வைத்த தன்றே வெறுக்கை
_____________________________________ணை
புணைகை விட்டோர்க்கு அரிதே துணைஅழத்
தொக்குஉயிர் வெளவுங் காலை
இக்கரை நின்று இவர்ந்து உக்கரை கொளலே

பிரமனார்

புறநானூறு

விசிபிணித் தடாரி விம்மென ஒற்றி
ஏத்தி வந்த தெல்லாம் முழுத்த
இலங்குவாள் அவிரொளி வலம்பட மின்னிக்
கணைத்துளி பொழிந்த கண்கூடு பாசறைப்
பொருந்தாத் தெவ்வர் அரிந்ததலை அடுப்பின்
கூவிள விறகின் ஆக்குவரி நுடங்கல்
ஆனா மண்டை வன்னியந் துடுப்பின்
ஈனா வேண்மாள் இடந்துழந்து அட்ட
மாமறி பிண்டம் வாலுவன் ஏந்த
வதுவை விழவின் புதுவோர்க்கு எல்லாம்
வெவ்வாய்ப் பெய்த பூதநீர் சால்க எனப்
புலவுக்களம் பொலிய வேட்டோய் நின்
நிலவுத்திகழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே

மாங்குடி கிழார்

புறநானூறு

களரி பரந்து கள்ளி போகிப்
பகலும் கூஉம் கூகையடு பிறழ்பல்
ஈம விளக்கின் பேஎய் மகளிரொடு
அஞ்சுவந் தன்று இம் மஞ்சுபடு முதுகாடு
நெஞ்சமர் காதலர் அழுத கண்ணீர்
என்புபடு சுடலை வெண்ணீறு அவிப்ப
எல்லார் புறனும் தான்கண்டு உலகத்து
மன்பதைக் கெல்லாம் தானாய்த்
தன்புறம் காண்போர்க் காண்புஅறி யாதே

தாயங்கண்ணனார்

புறநானூறு

போதவிழ் அலரி நாரின் தொடுத்துத்
தயங்கு இரும் பித்தை பொலியச் சூடிப்
பறையடு தகைத்த கலப்பையென் முரவுவாய்
ஆடுறு குழிசி பாடின்று தூக்கி
மன்ற வேம்பின் ஒண்பூ உரைப்பக்
குறைசெயல் வேண்டா நசைஇய இருக்கையேன்
அரிசி இன்மையின் ஆரிடை நீந்திக்
கூர்வாய் இருப்படை நீரின் மிளிர்ப்ப
வருகணை வாளி__________ அன்பின்று தலைஇ
இரைமுரசு ஆர்க்கும் உரைசால் பாசறை
வில்லேர் உழவின் நின் நல்லிசை யுள்ளிக்
குறைத்தலைப் படுபிணன் எதிரப் போர்பு அழித்து
யானை எருத்தின் வாள்மட லோச்சி
அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்
மதியத் தன்ன என் விசியுறு தடாரி
அகன்கண் அதிர ஆகுளி தொடாலின்
பணைமருள் நெடுந்தாள் பல்பிணர்த் தடக்கைப்
புகர்முக முகவைக்கு வந்திசின் பெரும
களிற்றுக்கோட்ட டன்ன வாலெயிறு அழுத்தி
விழுக்கொடு விரை இய வெள்நிணச் சுவையினள்
குடர்த்தலை மாலை சூடி உணத்தின
ஆனாப் பெருவளம் செய்தோன் வானத்து
வயங்குபன் மீனினும் வாழியர் பல என
உருகெழு பேய்மகள் அயரக்
குருதித்துக ளாடிய களம்கிழ வோயே

கல்லாடனார்

புறநானூறு

மதிலும் ஞாயில் இன்றே கிடங்கும்
நீஇர் இன்மையின் கன்றுமேய்ந்து உகளும்
ஊரது நிலைமையும் இதுவே
_____________________________

புறநானூறு

நெடு நீர நிறை கயத்துப்
படு மாரித் துளி போல
நெய் துள்ளிய வறை முகக்கவும்
சூடு கிழித்து வாடுஊன் மிசையவும்
ஊன் கொண்ட வெண் மண்டை
ஆன் பயத்தான் முற்று அழிப்பவும்
வெய்து உண்ட வியர்ப்பு அல்லது
செய் தொழிலான் வியர்ப்பு அறியாமை
ஈத்தோன் எந்தை இசைதனது ஆக
வயலே நெல்லின் வேலி நீடிய கரும்பின்
பாத்திப் பன்மலர்ப் பூத்த துப்பின
புறவே புல்லருந்து பல்லா யத்தான்
வில்இருந்த வெங்குறும் பின்று
கடலே கால்தந்த கலம் எண்ணுவோர்
கானற் புன்னைச் சினைநிலக் குந்து
கழியே சிறுவெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி
பெருங்கல் நன்னாட்டு உமண்ஒலிக் குந்து
அன்னநன் நாட்டுப் பொருநம் யாமே
பொரா அப் பொருந ரேம்
குணதிசை நின்று குடமுதற் செலினும்
வடதிசை நின்று தென்வயிற் செலினும்
தென்திசை நின்று குறுகாது நீடினும்
யாண்டும் நிற்க வெள்ளி யாம்
வேண்டியது உணர்ந்தோன் தாள்வா ழியவே

கோவூர் கிழார்

புறநானூறு

வெள்ளி தோன்றப் புள்ளுக்குரல் இயம்ப
புலரி விடியல் பகடுபல வாழ்த்தித்
தன்கடைத் தோன்றினும் இலனே பிறன் கடை
அகன்கண் தடாரிப் பாடுகேட்டு அருளி
வறன்யான் நீங்கல் வேண்டி என் அரை
நிலந்தினச் சிதைந்த சிதாஅர் களைந்து
வெளியது உடீஇ என் பசிகளைந் தோனே
காவிரி அணையும் தாழ்நீர்ப் படப்பை
நெல்விளை கழனி அம்பர் கிழவோன்
நல்அரு வந்தை வாழியர் புல்லிய
வேங்கட விறல்வரைப் பட்ட
ஓங்கல் வானத்து உறையினும் பலவே

கல்லாடனார்

புறநானூறு

மென் பாலான் உடன் அணைஇ
வஞ்சிக் கோட்டு உறங்கும் நாரை
அறைக் கரும்பின் பூ அருந்தும்
வன் பாலான் கருங்கால் வரகின்
_____________________________________
அங்கண் குறுமுயல் வெருவ அயல
கருங்கோட்டு இருப்பைப் பூஉறைக் குந்து
விழவின் றாயினும் உழவர் மண்டை
இருங்கெடிற்று மிசையடு பூங்கள் வைகுந்து
____________கிணையேம் பெரும
நெல் என்னாம் பொன் என்னாம்
கனற்றக் கொண்ட நறவு என்னும்
____________மனை என்னா அவை பலவும்
யான் தண்டவும் தான் தண்டான்
நிணம் பெருத்த கொழுஞ் சோற்றிடை
மண் நாணப் புகழ் வேட்டு
நீர் நாண நெய் வழங்கிப்
புரந்தோன் எந்தை யாம் எவன் தொலைவதை
அன்னோனை உடையேம் என்ப இனி வறட்கு
யாண்டு நிற்க வெள்ளி மாண்ட
உண்ட நன்கலம் பெய்து நுடக்கவும்
வந்த வைகல் அல்லது
சென்ற எல்லைச் செலவு அறி யேனே

புறத்திணை நன்னாகனார்

புறநானூறு

ஒண்பொறிச் சேவல் எடுப்ப ஏற்றெழுந்து
தண்பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்
நுண்கோல் சிறுகிணை சிலம்ப ஒற்றி
நெடுங்கடை நின்று பகடுபல வாழ்த்தித்
தன்புகழ் ஏத்தினெ னாக ஊன்புலந்து
அருங்கடி வியன்நகர்க் குறுகல் வேண்டிக்
கூம்புவிடு மென்பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல்
தேம்பாய் உள்ள தம்கமழ் மடர் உளப்
பாம்பு உரி அன்ன வடிவின காம்பின்
கழைபடு சொலியின் இழை அணி வாரா
ஒண்பூங் கலிங்கம் உடீ இ நுண்பூண்
வசிந்துவாங்கு நுசுப்பின் அவ்வாங்கு உந்திக்
கற்புடை மடந்தை தற்புறம் புல்ல
எற் பெயர்ந்த நோக்கி _______________
__________________________ கற்கொண்டு
அழித்துப் பிறந்ததென னாகி அவ்வழிப்
பிறர் பாடுபுகழ் பாடிப் படர்பு அறி யேனே
குறுமுலைக்கு அலமரும் பால் ஆர் வெண்மறி
நரைமுக வூகமொடு உகளும் சென____
_______________கன்றுபல கெழீ இய
கான்கெழு நாடன் நெடுந்தேர் அவியன் என
ஒருவனை உடையேன் மன்னே யானே
அறான் எவன் பரிகோ வெள்ளியது நிலையே

மாறோக்கத்து நப்பசலையார்